Concertje van Utopia Klassiek.

Kippen en walvissen in Kids Concert
 

Het programmeren van Duo Multatuli voor het Kids in Concert door Utopia Klassiek was beslist een gouden greep. Muzikanten die zich presenteren aan kinderen in de basisschool-leeftijd moeten beslist van goeden huize komen. Niet alleen moeten ze hun instrument beheersen en ermee kunnen improviseren, ze moeten ook in heldere en uitnodigende taal de kinderen tot interactie verleiden. Dat lukte uitstekend in een drie kwartier durend miniconcertje afgelopen zondag bij Utopia Klassiek.


Cellist Jan van der Plas en pianist Stephanus Harsono musiceren pas sinds kort met kinderen en het is altijd maar afwachten of er een ‘klik’ is met het jonge publiek. Met zijn vijftienen zaten ze op kussens vlak bij de vleugel. Enkele wat grotere kinderen kozen een plekje in de zaal, maar letten net zo goed op als de kleintjes vooraan. Het is belangrijk om aansprekende muziek te laten horen en dat lukt natuurlijk altijd met de dieren uit het Carnaval der Dieren van de Franse componist Saint-Saëns. Op de cello klinkt het van : tokke tokke tokke tóóóók en ook het vrolijk springen van de kangaroe is goed te herkennen.


Boven de vleugel op een groot scherm zijn de handen van de pianist te zien zijn en dat is prettig, want nu komt een volgend raadsel aan de orde. Met muziek kun je niet alleen dieren uitbeelden, maar ook de omgeving. Hoog in de lucht, in het gras, door het water? Stephanus speelt enkele begeleidingsmaten. Is dit het water of het gras? Het gras blijkt niet het goede antwoord. Dan speelt hij dezelfde maatjes nog een keer, één keer als gras en één keer als water. En nu hebben de kinderen het gehoord en gezien. “Ik zie het aan je handen, ja maakt golfjes” roept iemand en dat vindt Stephanus een héél goed antwoord. En dan verklapt hij, dat hij ook nog iets doet met het pedaal. Door dat in te drukken gaan de tonen zweven en klinken langer door.


Het kan niet missen of nu komt de beroemde zwaan aan de beurt, voorbeeldig uitgevoerd door beide musici. Na een hint – een elegant dier in het water – denkt een vijfjarige luisteraar aan een walvis. Nou nee, dat zou anders klinken, denkt Jan en meteen laat hij zijn cello brommen. Misschien een witte haai dan? Met de suggestie van een dolfijn komt een ander kind wat dichter in de buurt van de oplossing. Jan en Stephanus spelen nog een stukje en je hoort de dolfijn door het water buitelen. Een meisje oppert: een zwaan misschien? En daarmee heeft zij het goede dier geraden.


Voor het laatste dier mogen ze allemaal meedoen. Stamp, klap, klap, rust, klap, klap! Het wordt een vrolijke boel en mijn Afghaanse vriendje van 12 heeft het meteen geraden: de olifant! Als daarna nog een poging wordt gedaan om de kinderen het verschil tussen verdrietig of blij te laten horen, grijpen de heren echt een trapje te hoog, te moeilijk voor de meeste kinderen om mineur en majeur uit elkaar te houden. Maar dat maakt niet uit, het is toch wel mooi geweest. Na de pauze kunnen de opa’s en oma’s en de papa’s en mama’s zonder het grut nog genieten van enkele prachtige voordrachtstukken. Het was een goed verzorgde en fijne ochtend. Blij dat ik mijn vriendje heb meegenomen, het was voor hem een volkomen nieuwe en nog onbekende ervaring. Met dank aan Jan en Stephanus, ga zo door jongelui!


Tekst en foto: Annelies van der Sanden


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Zomertijd

25-03-2024
Meer >
 
 
 
 
 
 
 
 

Truckersdag

24-03-2024
Meer >
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Terug naar boven